အတြင္​း နဲ႔ အျပင္

အတြင္​း နဲ႔ အျပင္​

ငယ္​ငယ္​က​ေတြ႔တဲ့ဆရာတစ္​​ေယာက္​က
​ေမးဖူးတာ..
"​ေကာင္​​ေလး မင္​းမွာနာရီ႐ွိသလား" တဲ့
ကြၽန္​​ေတာ္​့လက္​ပတ္​နာရီ​ေလးျပၿပီး
႐ွိတယ္​လို႔ ​ေျဖတာ​ေပါ့
ဆရာကျပံဳး​ေစ့​ေစ့နဲ႔ဘာ​ေျပာတယ္​မွတ္​လဲ
"မင္​းနာရီက​ေဘာင္​ခတ္​ထားတာႀကီး ဘာမွသံုးစားမရဘူး"...တဲ့
"နာရီပဲဗ်ာ...​ေဘာင္​ပါမွာ​ေပါ့ ...ဆရာက်​ေတာ့
ဒီလိုနာရီတစ္​လံုး​ေတာင္​မ႐ွိပဲနဲ႔"
ႏႈတ္​က​ေျပာတာ​ေတာ့မဟုတ္​ဘူးဗ်
စိတ္​ထဲက​ေနျပန္​​ေျပာတာပါ ဆရာဆို​ေတာ့ ​ေၾကာက္​ရတယ္​​ေလ
​ေနာက္​ပိုင္​းအဲဒီကိစၥကို ခဏခဏ​ေတြးမိတယ္​
မ​ေက်မခ်မ္​းနဲ႔​ေပါ့

၇ ႏွစ္​​ေလာက္​အၾကာမွာဆရာနဲ႔ျပန္​​ေတြ႔တယ္
အလွဴတစ္ခုသြားရင္း ​ေ​​တြ့တာ ဆရာကသကၤန္းဝတ္နဲ့
​ေ​​​တြ့​ေတြ့ခ်င္းနွုတ္ဆက္ပံုကိုလဲျကည့္အံုး
"​ေ​​​​​​ကာင္​ေ​လး မင္းမွာ​နာရီရွိသလား" တဲ့
ရွိပါတယ္ဘုရား ဆိုျပီး က်ြန္​ေ​​တာ့္ လက္ပတ္နာရီ
အ​ေကာင္​းစားျကီး ​​​သူျမင္​​ေအာင္ျပလိုက္တယ္​​​
သူကမျမင္သလိုလုပ္ျပီး
ရွိရင္လဲစကား​ေ​​​ျပာရ​ေအာင္ကြာဆိုျပီး​ေ႐ွ႕က​ေနဦး​ေဆာင္​​​ေခၚတာသြါးပဲ ​ေက်ာင္းအ​ေ​နာက္ဘက္ ဝါးရံု​ေ​​တာထဲ စကား​ေျပာျဖစ္​ၾကတယ္​
ရြာကအ​ေၾကာင္​း​ေတြ​ေမးတယ္​ ​ေ႐ွး​ေဟာင္​း​ေႏွာင္​း
ျဖစ္​​ေတြ​အခ်ိန္အ​ေ​တာ္ျကာ​ေျပာျဖစ္​ၾကတယ္​
အဲဒီတုန္​းကဆရာ့မ်က္​ႏွာမွာအ​ေပၚလြင္​အထင္​႐ွားဆံုးအခ်က္​က​ေအးခ်မ္​းျခင္​းဆိုတာကိုသတိျပဳမိတယ္ ဝမ္​းသာစရာသတင္​း ဝမ္​းနည္​းစရာသတင္​း
ဘာသတင္​းပဲျဖစ္​ျဖစ္​ ​ေအးခ်မ္​းတဲ့ အျပံဳးနဲ႔ပဲတံုျပန္​တယ္​ ​
​ေနာက္​ပိုင္​းကြၽန္​​ေတာ္​လဲ ​ေက်ာင္​းမ​ေရာက္​ျဖစ္​တာ
ၾကာသြားတယ္​ ၃လ​ေလာက္​ၾကာမွ ​ေရာက္​သြား
​ေတာ့ ဆရာမ႐ွိ​ေတာ့ဘူး
ဆရာ​ေတာ္​ႀကီးကို ​ေမး​ေလ်ာက္​​ေတာ့ ​​ေျပာင္​းသြားၿပီဆိုတဲ့အ​ေျဖကိုပဲရခဲ့တယ္​
ဘယ္​​ေျပာင္​းသြားတာလဲဘုရားဆို​ေတာ့ မသိဘူး တဲ့ ကြၽန္​​ေတာ္​လဲစိတ္​မ​ေကာင္​းျဖစ္​မိတာ​ေပါ့

ဒီလိုနဲ႔​ေမ့သ​ေလာက္​႐ွိသြား​ေရာဆိုပါ​ေတာ့
​ေနာက္​၇ႏွစ္​​ေလာက္​အၾကာမွာ လမ္​း​ေပၚမ်က္​ႏွာခ်င္​းဆိုင္​​ေတြ႔ျပန္​​ေရာ
ဆရာကကြၽန္​​ေတာ္​့မ်က္​ႏွာက္​ိုမၾကည္​့ဘူး
ကြၽန္​​ေတာ္​့လက္​ကနာရီကိုပဲၾကည္​့​ေနတယ္​
အနား​ေရာက္​​ေတာ့ သုတ္​သီးသုတ္​ျပာနဲ႔
*​ေကာင္​​ေလး နာရီပါလား ဘယ္​အခ်ိန္​႐ွိၿပီလဲ* တဲ့
ဆရာပံုစံခပ္​ႏြမ္​းႏြမ္​းကိုၾကည္​့ၿပီး ကြၽန္​​ေတာ္​တဒဂၤ ဆြံ႔အ​ေနမိတယ္​
ၿပီးမွသတိရၿပီး ..ဆရာ...လို႔ တိုးတို​းေခၚလိုက္​တယ္​
ဒီ​ေတာ့မွ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုမွတ္​မိသြားတယ္​
ဆရာကတိုက္​ပံုအႏြမ္​းထဲက လက္​ကိုင္​ပုဝါကို ထုတ္​ၿပီး ​ေခြၽးသုတ္​တယ္​ ဆရာ့​ေခြၽးစ​ေတြၾကားထဲက ႐ွက္​ရိပ္​ကို ကြၽန္​​ေတာ္​
မျမင္​ခ်င္​​ေယာင္​​ေဆာင္​တဲ့အ​ေနနဲ႔ လမ္​းတစ္​ဘက္​
ျခမ္​းက လၻက္​ရည္​ဆိုင္​ကို လွမ္​းၾကည္​့ရင္​း ​ေျပာ
လိုက္​တယ္​
*ဆရာအခ်ိန္​ရရင္​ မုန႔္​တစ္​ခုခု​ေကြၽးပါရ​ေစ*
*အခ်ိန္​မရိ​ွ​ေတာ့ဘူးကြ..က​ေလးသြားႀကိဳရအံုးမယ္​
​ေနာက္​က်​ေနၿပီ* လို႔ျပန္​​ေျပာလိုက္​တဲ့ ဆရာ့မ်က္​လံုးက ကြၽန္​​ေတာ္​့နာရီဆီမွာ....
ကြၽန္​​ေတာ္​ဘာမွျပန္​မ​ေျပာႏိုင္​ခင္​မွာပဲ ဆရာက
ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေဘးက​​ေနျဖတ္​​ေလ်ာက္​သြားတယ္
​ေျခလွမ္​း ၁၅လွမ္​း​ေလာက္​​ေရာက္​မွကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပး
လိုက္​သြား လက္​ကနာရီကိုခြၽတ္​ၿပီးလွမ္​း​ေပးရင္​း
​ေျပာလိုက္​တယ္​...
"ဆရာ..ဘယ္​လိုမွမ​ေအာက္​​ေမ့ပါနဲ႔... ဒီနာရီ​ေလးနဲ႔
ဆရာ့ကိုကန္​​ေတာ့ပါရ​ေစ.."
ဆရာက စကၠန္​႔ပိုင္​း​ေလာက္​​ေတြ​ေဝ​ေနၿပီးမွ လွမ္​းယူရင္​း ​ေျပာတယ္..
"​ေအးကြာ ​ေက်းဇူးပဲ... နာရီကတကယ္​လိုအပ္​​ေနတာကြ...
မနက္​အလုပ္​သြားခါနီးဆိုလဲ ဟိုဘက္​အခန္​းသြားသြားၾကည္​့​ေနရတာ အလုပ္​က
​ေနာက္​က်လို႔မရဘူး​ေလ... နာရီဝယ္​မယ္​ ဝယ္​မယ္​
နဲ႔ မဝယ္​ျဖစ္​ဘူး အခု​ေတာ့အဆင္​​ေျပသြားၿပီး
သြားအံုးမယ္​ကြာ ​ေဟ့​ေကာင္​" လို႔​ေျပာၿပီး
သုတ္​သုတ္​သုတ္​သုတ္​နဲ႔ ထြက္​သြား​ေတာ့တာပဲ
ဆရာ့လိပ္​စာကို ​ေမးဖို႔သတိရ​ေပမယ္​့
​ေျပာခ်င္​ပံုမရဘူးထင္​လို႔ မ​ေမးျဖစ္​လိုက္​​ေတာ့ဘူး...

အဲဒီ​ေနာက္​ပိုင္​းအခုခ်ိန္​အထိ ဆရာနဲ႔လံုးဝ
မ​ေတြ႔ရ​ေတာ့ဘူး တကယ္​လို႔အခု​ေန ျပန္​​ေတြ႕ရမယ္​ဆိုရင္​ ဆရာ့ကို နာရီတစ္​လံုးနဲ႔အတူ
မ​ေတြရပါ​ေစနဲ႔လို႔ပဲ ဆု​ေတာင္​း​ေနမိ​ေတာ့တယ္​

Chocobo De Mawgan